Skip to main content
Log in

Effectiviteit: het grote debat

  • Opmerkelijk
  • Published:
Kind en adolescent

Abstract

De bijdrage van specifieke hulpvormen aan de effectiviteit van de jeugdzorg is nihil. Dat is een boodschap die bezoekers aan de serie conferenties Jeugdzorg in onderzoek nu twee keer hebben meegekregen. Tijdens de tweede editie van de conferentie, januari 2006, zette Barry Duncan krachtig neer dat de kwaliteit van de therapeutische relatie vele malen meer het effect van de hulp bepaalt dan de specifiek-therapeutische methode (Duncan, 2006). Eind januari 2007, bij de derde editie van de conferentie, was het weer raak. Michael Barkham gaf daarin aan – refererend aan the great psychotherapy debate – dat de algemene effectgrootte van therapie (in termen van de ‘effectsize’ d) 0,80 bedraagt, die van te onderscheiden therapieën 0,00-0,20 en die van specifieke ingrediënten 0,00 (Barkham, 2007).

This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.

Access this article

Price excludes VAT (USA)
Tax calculation will be finalised during checkout.

Instant access to the full article PDF.

Literatuur

  • Barkham, M. (2007). The role of practitioners in implementing, designing and utilizing practice based evidence. In W. Bruinsma, C. Konijn, & M. van der Steege (Red.), Jeugdzorg in onderzoek: De professional en effectiviteit (pp. 41-54). Den Haag: Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (te downloaden van www.jeugdzorg.nl/inonderzoek).

  • Duncan, B. L. (2006). Common factors and the uncommon heroism of youth. In W. Bruinsma, C. Konijn, & M. van der Steege (Red.), Jeugdzorg in onderzoek: Algemeen werkzame factoren (pp. 38-56). Den Haag: Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (te downloaden van www.jeugdzorg.nl/inonderzoek).

  • Lambert, M. J., & A. E. Bergin (1994). The effectiveness of psychotherapy. In A. E. Bergin, & S. L. Garfield (Eds.), Handbook of psychotherapy and behavior change (pp. 143-189). New York: Wiley.

    Google Scholar 

  • Van de Wiel, N. (2002). The effect of manualized behavior therapy with disruptive behavior disordered children in everyday clinical practice: A randomized clinical trial. Academisch proefschrift. Utrecht: Universiteit Utrecht.

    Google Scholar 

  • Van de Wiel, N., Matthys, W., Cohen-Kettenis, P., Maassen, G. H., Lochman, J. E., & Van Engeland, H. (in druk). The effectiveness of an experimental treatment when compared with care as usual depends on the type of care as usual. Behavior Modification, 31.

  • Van Yperen, T. A. (2003). Gaandeweg. Werken aan de effectiviteit van de jeugdzorg. Utrecht/Amsterdam: nizw/swp.

    Google Scholar 

  • www.mstservices.com/text/program.html#ppc, gedownload op 14 februari 2007.

Download references

Author information

Authors and Affiliations

Authors

Corresponding author

Correspondence to Tom A. van Yperen.

Additional information

Nederlands Jeugdinstituut (NJi), Postbus 19221, 3501 DE Utrecht, e-mail: t.vanyperen@nji.nl

About this article

Cite this article

van Yperen, T.A. Effectiviteit: het grote debat. KIAD 28, 66 (2007). https://doi.org/10.1007/BF03061019

Download citation

  • DOI: https://doi.org/10.1007/BF03061019

Navigation