مقصود از «تورات و انجیل» در قرآن

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری دانشگاه ادیان و مذاهب قم

2 استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران

چکیده

یکی از تعابیر پرتکرار قرآن در ارتباط با کتب آسمانی پیشین، «تورات و انجیل» است. پرسش اساسی این است که آیا این تعبیر ناظر به «کتاب مقدّس» است، یا منظور کتاب‌هایی است که در زمان حیات حضرت موسی و عیسی (ع) وجود داشته است؟ ما دربارۀ مقصود این عبارت و تطابق آن با عهدین، دو دیدگاه رایج را بازشناختیم و کوشیدیم با استفاده از مطالعات متنی (شواهد درونی آیات) و زمینه‌ای (شواهد بیرونی) و فارغ از سوگیری‌های کلامی، به مقصود قرآن نزدیک شویم. در نهایت به این نتیجه رسیدیم که قرآن این عبارت را برای کتب غیرموجود به کار نبرده است. جدا از اینکه آیا به لحاظ تاریخی کتاب‌های وحیانی در زمان حضرت موسی و عیسی (ع) وجود داشته یا خیر، بیان قرآن ناظر به اثبات چنین چیزی نیست، بلکه به کتب رایج در بین اهل کتابِ عصر نزول که امروزه نیز موجود است، اشاره دارد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

What is Meant by “Torah and Evangel” in the Qur’an

نویسندگان [English]

  • Ahmad Salami 1
  • Seyyed Mohammad Ali Ayazi 2
1 Ph.D. Student, University of Religions and Denominations, Qum
2 Assistant Professor, Science and Research Branch of Islamic Azad University of Tehran
چکیده [English]

One of the frequently used phrasings in the Qur’an in relation to the preceding Revealed Scriptures is “Torah and Evangel”. The basic question is whether this phrasing concerns the “Holy Scripture” or it refers to the books that existed in the life time of the Prophets Moses and Jesus (A.S.). We recognized two common perspectives about the meaning of these phrasings and their application to the Testaments and tried, by textual (internal evidences of the verses) and contextual (external evidences) studies and free from theological partialities, to approach the intention of the Qur’an. Regardless of whether the Revealed Books historically existed in the time of the Prophets Moses and Jesus (A.S.) or not, the Qur’an’s explanation does not concern proving as such; rather, it refers to the Books common among the People of the Scripture at the time of the Revelation, as they exist today, too.

منابع و مآخذ
1. قرآن کریم.
2. کتاب مقدّس، ترجمه دارالسّلطنه لندن، 1925م.
3. عهد عتیق، ترجمه پیروز سیّار، تهران، هرمس، 1394ش.
4. عهد جدید، ترجمه پیروز سیّار، تهران، نشر نی، 1394ش.
5. آشتیانی، جلال الدّین؛ تحقیقی در دین مسیح، تهران، نگارش، 1368ش.
6. ابن هشام، عبدالملک؛ السّیرة النبویه، بیروت، دار الوفاق، 1375ق.
7. احمدی، محمّد حسن؛ «تأمّلی در تفسیر آیه شریفه ﴿یُحَرِّفونَ الکَلِمَ عَن مَواضِعِه﴾»، مطالعات تفسیری، شماره 10، 1391، 31ـ44.
8. ازهری، محمّدبن احمد؛ تهذیب اللّغه، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، 1421ق.
9. اسدی، علی؛ «انجیل قرآن»، معرفت، شماره 120، 1386، 25ـ40.
10. ـــــــ ؛ «تورات»، دایرة المعارف قرآن کریم، ج9، 1391، 115ـ156.
11. بلاغی نجفی، محمّد جواد؛ آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، قم، بنیاد بعثت، 1420ق.
12. پاکتچی، احمد؛ مطیع، مهدی؛ نامور مطلق، بهمن؛ «درآمدی بر استفاده از روش‌های معناشناسی در مطالعات قرآنی»، پژوهش دینی، شماره 18، 1388، 105ـ132.
13. پاکتچی، احمد؛ «نگاهی به مواضع قرآن نسبت به کتب پیشین (بخشی از درس‌نامه متون مقدّس)»، وبلاگ سحرگاه (sahargah.blog.ir)، منتشر شده در 15/7/1394.
14. توفیقی، حسین؛ آشنایی با ادیان بزرگ، تهران، سمت، 1385ش.
15. جوادی آملی، عبدالله؛ تسنیم، قم، اسراء، 1389ش.
16. حقّانی فضل، محمّد؛ خطاناپذیری کتاب مقدّس از دیدگاه مسیحیان، قم، دانشگاه ادیان و مذاهب، 1392ش.
17. رشید رضا، محمّد؛ تفسیر المنار، بیروت، دارالمعرفه، بی‌تا.
18. زجّاج، ابراهیم‌بن سری؛ إعراب القرآن، قاهره و بیروت، دارالکتاب المصری و دارالکتب اللبنانی‏، 1420ق.
19. زرکشی، محمّدبن عبدالله؛ البرهان فی علوم القرآن، بیروت، دارالکتب العلمیه، 1422ق.
20. زمخشری، محمود؛ الکشّاف عن حقائق غوامض التنزیل،‏ بیروت، دارالکتب العربی، 1407ق.
21. طباطبایی، سید محمّدحسین؛ المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی‏، 1417ق.
22. طبرسی، فضل‌بن حسن؛ مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصرخسرو، 1372ق.
23. طوسی، محمّدبن حسن؛ التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، بی‌تا.
24. عزیز، فهیم؛ علم التّفسیر، قاهره، دارالثّقافة المسیحیه، 1304ق.
25. فخر رازی، محمّدبن عمر؛ مفاتیح الغیب (تفسیر کبیر)، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، 1420ق.
26. قرطبی، محمّدبن احمد؛ الجامع لأحکام القران، تهران، ناصر خسرو، 1364ق.
27. میشل، توماس؛ کلام مسیحی، ترجمه حسین توفیقی، قم، دانشگاه ادیان و مذاهب، 1387ش.
28. میلر، و.م؛ تاریخ کلیسای قدیم در امپراتوری ایران و روم، ترجمه علی نخستین، بی‌جا، بی‌نا، 1931م.
29. نقوی، حسین؛ «تدوین تورات و انجیل از دیدگاه قرآن»، معرفت ادیان، شماره 9، 1390، 5ـ24.
30. ـــــــــ ؛ «تشابه ادیان توحیدی؛ تحریف کتاب مقدّس و تحریف قرآن»، معرفت ادیان، شماره 19، 1393، 7ـ24.