بررسی تطبیقی آموزش معماری کشورهای امریکا و ایران؛ بر‌اساس سه نظریه یادگیری رفتارگرایی، شناخت‌شناسی و سازنده‌گرایی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار گروه معماری، دانشکده معماری، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

2 استادیار گروه معماری، دانشکده معماری، دانشکده هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران

3 دکتری معماری، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران

چکیده

آموزش و یادگیری معماری ازجمله مباحثی است که در سال‌های اخیر توجه بسیاری را به خود جلب نموده است. گره‌زدن آموزش معماری یا نظریه‌های یادگیری و ویژگی‌های هر کدام از آن‌ها، کمک زیادی به هدفمند‌نمودن آموزش و ارتقاء آن دارد. این پژوهش بر آن است که به تجربه آموزش معماری در دو کشور ایران و امریکا بر اساس سه نظریه رفتارگرایی، شناخت‌شناسی و سازنده‌گرایی بپردازد. روش به‌کار گرفته شده در این پژوهش از نوع کیفی و به‌شیوه پدیدارشناسی است و مبتنی بر نمونه‌گیری هدفمند 8 نفر از اساتید دانشگاه‌های کشورهای ایران و امریکا  است. یافته‌های این پژوهش در قالب 2 کد تبیینی (تجربه فرد از آموزش آکادمیک و تجربه فرد از محیط آکادمیک)، حاصل استخراج از 115 کد توصیفی، 12 زیرکد تفسیری، 6 کد تفسیری، است. تجارب شرکت‌کنندگان در این مصاحبه نشان می‌دهد تفاوت آشکاری بین آموزش معماری کشورهای ایران و امریکا به‌عنوان کشورهای در حال توسعه و توسعه‌یافته وجود دارد و آموزش معماری در ایران، در حال حرکت از ویژگی‌های نظریه رفتارگرایی به سمت شناخت‌شناسی و آموزش معماری امریکا، در حال حرکت از ویژگی‌های نظریه شناخت‌شناسی به سمت سازنده‌گرایی است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


ابراهیمی‌قوام، صغری، و حسین‌زاده یوسفی، غلامحسین (1387). نظریه سازندگی و کاربرد آن در مدارس. نشریه مدارس، ۴، 24-33.
اسلامی، غلامرضا، معماریان، غلامحسین، و علیمحمدی، پریسا (1391). نقش تجربه باواسطه و تجربه محیطی در آموزش معماری معاصر ایران (بررسی موردی دانشجویان دانشگاه تهران و دانشگاه ازاد اسلامی تهران در سال 85-86). نشریه تکنولوژی محیط زیست،  ۱۴(۳)، 119-133.
استرابرت، هلن جی، و رینالدی، دونا (1389). تحقیقات کیفی در پرستاری (مترجمان: آلیس خاچیان و مصطفی شوکتی). تهران: نشر سالمی.
چراغ‌ملائی، لیلا (1392). طراحی روش آموزشی مبتنی بر شبکه‌‌های اجتماعی مجازی و تأثیر آن در یادگیری ساختن گرایانه دانشجویان. رساله برای دریافت درجه کارشناسی ارشد علوم تربیتی، دانشگاه تربیت معلم تهران.
حجت، عیسی (1381). حرفی از جنس زمان، نگاهی نو به شیوه‌های آموزش معماری در ایران. نشریه هنرهای زیبا، 12، 50-58.
سیف، سید علی اکبر (1401). روان‌شناسی پرورشی نوین (روان‌شناسی یادگیری و آموزش)، ویرایش هفتم. تهران: نشر دوران.
سیف، سید علی اکبر (1392). مقدمه‌ای بر نظریه‌های یادگیری، ویرایش دهم. تهران: نشر دوران.
سیف، سید علی اکبر (1380). روان‌شناسی آموزش: روان‌شناسی یادگیری و آموزش، ویرایش پنجم. تهران: نشر آگاه.
شریف، حمیدرضا (1393). تعامل مدرس و دانشجو در کارگاه طراحی معماری: (تفکر انتقادی مدرس و تفکر خلاق دانشجو). فصلنامه آموزش مهندسی ایران، 16(64)، 23-38.
شعبانی ورکی، بختیار (1379). رویکردهای یاددهی-یادگیری (مفاهیم، بنیادها، نظریه‌ها). مشهد: آستان قدس رضوی.
صداقتی، عباس، و حجت، عیسی (1398). محتوی آموزش معماری در ایران و میزان موفقیت دوره کارشناسی در انتقال این محتوا. نشریه مطالعات معماری ایران، 15، 91-112.
طلیسچی، غلامرضا، ایزدی، عباسعلی، و عینی فر، علیرضا (1391). پرورش توانایی طراحی طراحان مبتدی معماری، طراحی، کاربست و آزمون یک محیط یادگیری سازنده‌گرا، نشریه هنرهای زیبا، (17)4، 17-28.
فردانش، هاشم، و شیخی فینی، علی اکبر (1381). درآمدی بر سازنده‌گرایی در روان‌شناسی و علوم تربیتی. فصلنامه علمی-پژوهشی علوم انسانی دانشگاه الزهرا، 42، 125-145.
فرضیان، محمد، و کرباسی، عاطفه (1393). «دست ساخته‌ها-تجربه شخصی» یادگیری از راه ساختن در آموزش معماری. نشریه هنرهای زیبا، (19)3، 87-96.
کریمی مونقی، حسین، و زردشت، رقیه (1394). نقش و جایگاه نظریه شناخت‌گرایی در آموزش پرستاری. نشریه مرکز مطالعات و توسعه آموزش پزشکی، ۱۲ (۱)، 98-107.
نوحی، حسن (1375). آموزش معماری، دیروز و امروز، فصلنامه پژوهش و برنامه‌ریزی در آموزش عالی، 13 و 14، 13-45.
August-Brady, M. M. (2005). The effect of a Meta cognitive intervention on approach to and self-regulation of Learning in baccalaureate nursing students. J Nurs Educ, 44(7), 297-304.
Bastable, S. B. (2008). Nurse as educator: Principles of teaching and learning for nursing practice. 3rded. Boston: Jones and bartlet publishers.
Birlik, S. (2015). Taxonomy of the cognitive domain: An example of architectural education program. Social and Behavioral Sciences, 174, 3272 – 3277.
Bower, G. H., & Hilgard, E.R. (1981). Theories of lerning (5th ed). Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.
Kurt, S. (2009). An analytic study on the traditional studio environments and the use of the constructivist studio in the architectural design education. Social and Behavioral Sciences, 1, 401–408.
Luck, R. (2018). Collaborative learning in architectural education: Benefits of combining conventional studio, virtual design studio and live projects. British Journal of Educational Technology, 49(3), 337- 353.
Lai, K. (1999). Teaching, Learning, and Professional Development: The Teacher Matters Most. In Lai, K. (Ed.). Net-Working: Teaching, Learning & Professional Development with the Internet. (7-24). New Zealand: Univ. of Otago Press.
Ornstein, A. C.; & Hunkins, F. P. (2009). Curriculum: foundations, principles, and ISSUES (Fifth Eddition). United States: Pearson Education.
Rodriguez, C., Hudson, R., & Niblock, C. (2018). Collaborative learning in architectural education: Benefits of combining conventional studio, virtual design studio and live projects. British Journal of Educational Technology, 49(3), 337-353.
Tzonis, A (2014). Architectural education: The core and the local. Frontiers of Architectural Research, 3, 224-226.
Uzunoglu, S. S. & Uzunoglu, K. (2011). The application of formal perception of gestalt in architectural education. Social and Behavioral Sciences, 28, 993 – 1003.