گذر از پسامدرنیسم به نئورئالیسم در رمان های «طوطی فلوبر» و «تنها داستان» جولین بارنز
محورهای موضوعی : اجتماعی (با ویژگی ادبی و هنری)
معصومه بختیاری
1
(دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات انگلیسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.)
لیلا برادران جمیلی
2
(استادیار گروه زبان و ادبیات انگلیسی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران.)
بهمن زرین جویی
3
(استادیار گروه زبان و ادبیات انگلیسی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران.)
کلید واژه: پسامدرنیسم, سیاست‌ورزی, دینامیک سوژه -نویسنده, نئورئالیسم, توزیع و بازتوزیع امر محسوس,
چکیده مقاله :
پسامدرنیسم (Postmodernism) به مثابه سنت ادبی غالبا طی چند دهة میانی و پایانی قرن بیستم بر ابعاد مختلف ادبیات سایه افکند. در این میان برخی نویسندگان، و علی‌الخصوص نویسندگان معاصر انگلیسی، آن را مغایر و بیگانه با سبک‌ها و سنت‌های اصیل ادبی خویش یافتند. جولین بارنز (Julian Barnes)یکی از هنرمندانی است که زمانی خود نامی شناخته شده در ادبیات پسا‌مدرن بود. پژوهش حاضر بر آن است تا با استفاده از روش تحلیلی ـ توصیفی و در خوانشی پسامارکسیستی رانسیری (Rancierean) گذر از پسامدرنیسم به نئومدرنیسم (Neomodernism) را در دو رمان طوطی فلوبر (Flaubert’s Parrot) (1984) و تنها داستان (The Only Story) (2018) مورد بررسی قرار دهد. فرضیۀ اصلی در این تحقیق این است که بارنز متاخر دینامیک سوژه-نویسنده را در حرکت ضد پسامدرنیستی خود نه فقط در دنیای درون داستانی، بلکه جهان پیرامون خود را به زیبایی و ظرافت دریافته و به قلم نگارش در آورده است. برای اثبات این فرضیه نویسندگان با اتکا به برخی از آراء کلیدی رانسیر هم چون سیاست ورزی زیبایی شناسی(Politics of Aesthetics) نظام های هنری (Regimes of Art)توزیع و بازتوزیع امر محسوس(Distribution and Redistribution of Sensible) بر آنند تا به شرح و تفسیر تلاش و بازگشت بارنز به سنت های بنیادگرایانه تر و انسانی تر در سبک نگارش و کارکرد زیبایی شناختی آن به بازخوانی و تحلیل رمان های ذکر شده بپردازند.
As a dominant tradition in writing, postmodernism was widely embraced during mid and late twentieth century. Many contemporary authors, and in particular some British authors, deemed postmodernism as alien to their own traditional modes of writing. Julian Barnes, the contemporary British author who once hailed postmodernism in his writings critically challenged and opposed it. The present research is an attempt to critically and analytically investigate this shift from his postmodern work Flaubert Parrot, to his more recent neo-realistic work The Only Story through the lens of Jacques Ranciere. The main hypothesis is that the late Barnes has truly grasped the dynamic of author-subject as indicated in his return to neo-realism from Postmodern grand narrative. To accomplish this goal the researchers have employed some of Ranciere’s concepts including ‘politics of aesthetics,’ ‘regimes of art,’ ‘distribution and redistribution of sensible’ to scrutinize the causes of this shift and his return to more essentialist and humanistic modes of thought and writing
کتاب‌ها
بارنز، جولین (1397) فقط یک داستان، ترجمۀ سهیل سمی، تهران: نشر فرهنگ نشر نو.
بارنز، جولین (1395) هیاهوی زمان، ترجمۀ پیمان خاکسار، تهران: نشر چشمه.
بارنز،جولین (1397) طوطی فلوبر، ترجمۀ عرفان مجیب، تهران: نشر چشمه.
رانسیر، ژاک (1399) سیاست‌ورزی زیبایی‌شناسی، ترجمۀ فتاح محمدی، تهران: نشر هزاره سوم.
مقالات
محمدی، علی، قاسمی، طاهره. (1401). بررسی «عنوان» در سروده‌های علی باباچاهی از رئالیسم تا پست‌مدرنیسم. فصل نامه علمی تفسیر و تحلیل متون زبان و ادبیات فارسی (دهخدا)، 14(51)، 85-108. doi: 10.30495/dk.2022.690474
منابع لاتین
Babaie, Payam, and Zakariya Bezdoode. (2019). Author-Function and Modes of Writing in Narration: Reading Alexander Solzhenitsyn’s One Day in the Life of Ivan Denisovich and Julian Barnes. The Noise of Time. Critical Literary Studies, 1(2), pp. 141-158. doi: org/10. 34785/J014. 615.
Barnes, Julian (1980) Metroland, London: Vintage.
Barnes, Julian (1984) Flaubert’s Parrot, London: Vintage.
Barnes, Julian (2002) Julian Barnes in Conversation. Cercles 4, http://www. cercles. com/n4/barnes.pdf.
Barnes, Julian (2015) Keeping an Eye Open: Essays on Art, London: Vintage.
Barnes, Julian (2016) The Noise of Time, London: Vintage.
Barnes, Julian (2018) The Only Story, London: Vintage.
Bewes, Timothy. (2014). Introduction: Jacques Rancière and the Novel. Novel: A Forum on Fiction, 47(2), pp. 1-9.
Bixall, Peter. Ed (2019) The Cambridge Companion to British Fiction. Cambridge: Cambridge University Press.
Craven, Peter. (2016). One Hand Behind His Back: The Noise of Time by Julian Barnes. May 24, https://sydneyreviewofbooks. com/review/the-noise-of-time-julian-barnes/.
Goring, Rosemary. (2018). Review: The Only Story by Julian Barnes. The Herald, Jan 27, https://www. heraldscotland. com/life_style/arts_ents/15901516. review-story-julian-barnes/
Holmes, Frederick M. (2009) Julian Barnes, London: Palgrave.
James, David, and Urmilia Seshagiri (2014) Metamodernism: Narratives of Continuity and Revolution, Cambridge: Cambridge University Press.
Joyce, Heather Ann. (2011). Tendencia Thatcherite or Englishness Remade. PhD Dissertation. Queen’s University. Canada.
Leggett, Bianca. (2009). Alternatives to Metanarrative in the Work of Julian Barnes. AMERICAN, BRITISH AND CANADIAN STUDIES, special issue of Worlds within Words: Twenty-first Century Visions on the Work of Julian Barnes, edited by Vanessa Guignery, 13 , pp. 26-39.
Rancière, Jacques (1999) Dis-agreement: Politics and Philosophy, Translated by Julie Rose, Minneapolis: University of Minnesota Press.
Rancière, Jacques (2006) The Politics of Aesthetics: The Distribution of the Sensible, London: Continuum.
Rancière, Jacques (2010) Dissensus: On Politics and Aesthetics, Translated by Steven Corcoran, New York: Continuum.
Rancière, Jacques (2020) The Edges of Fiction, Translated by Steve Corcoran, Polity.
Ravinder Singh Rana. (2018). A hero-less (hi)story in Julian Barnes’s The Sense of an Ending. The International journal of analytical and experimental modal analysis, 11 (10), pp. 1411-1422.
Sammut, G. (2018). Representing reality: memory and history in the works of Julian Barnes, Master's thesis, University of Malta.
Vermeulen, Timotheus, and Robin van den Akker. (2017). Notes on Metamodernism. Journal of Aesthetics & Culture, 2(1), pp. 56-77, doi: 10. 3402/jac. v2i0. 5677.
Yousef, Tawfiq. (2017). Modernism, Postmodernism, and Metamodernism: A Critique, International Journal of Language and Literature, 5(1), pp. 33–43, doi:10. 15640/ ijll. v5n1a5.
_||_Books
Barnes, Julien (2015) Chaos of Time, translated by Peyman Khaksar, Tehran: Chashmeh Publishing.
Barnes, Julien (2017) Flaubert's parrot, translated by Irfan Mujib, Tehran: Chashmeh Publishing House.
Barnes, Julien (2017) Just a story, translated by Sohail Sami, Tehran: Farhang Nosh Publishing House.
Rancier, Jacques (2019) Aesthetic Politics, translated by Fattah Mohammadi, Tehran: Third Millennium Publishing.
Articles
Mohammadi, A., ghasemi, T. (2022). Checking the "title" in the poems of Ali Baba chahi from Realism to Postmodernism. Scientific Quarterly of Interpretation and Analysis of Persian Language and Literature Texts (Dehkhoda), 14(51), 85-108. doi: 10.30495/dk.2022.690474.
Latin references
Babaie, Payam, and Zakariya Bezdoode. (2019). Author-Function and Modes of Writing in Narration: Reading Alexander Solzhenitsyn’s One Day in the Life of Ivan Denisovich and Julian Barnes. The Noise of Time. Critical Literary Studies, 1(2), pp. 141-158. doi: org/10. 34785/J014. 615.
Barnes, Julian (1980) Metroland, London: Vintage.
Barnes, Julian (1984) Flaubert’s Parrot, London: Vintage.
Barnes, Julian (2002) Julian Barnes in Conversation. Cercles 4, http://www. cercles. com/n4/barnes.pdf.
Barnes, Julian (2015) Keeping an Eye Open: Essays on Art, London: Vintage.
Barnes, Julian (2016) The Noise of Time, London: Vintage.
Barnes, Julian (2018) The Only Story, London: Vintage.
Bewes, Timothy. (2014). Introduction: Jacques Rancière and the Novel. Novel: A Forum on Fiction, 47(2), pp. 1-9.
Bixall, Peter. Ed (2019) The Cambridge Companion to British Fiction. Cambridge: Cambridge University Press.
Craven, Peter. (2016). One Hand Behind His Back: The Noise of Time by Julian Barnes. May 24, https://sydneyreviewofbooks. com/review/the-noise-of-time-julian-barnes/.
Goring, Rosemary. (2018). Review: The Only Story by Julian Barnes. The Herald, Jan 27, https://www. heraldscotland. com/life_style/arts_ents/15901516. review-story-julian-barnes/
Holmes, Frederick M. (2009) Julian Barnes, London: Palgrave.
James, David, and Urmilia Seshagiri (2014) Metamodernism: Narratives of Continuity and Revolution, Cambridge: Cambridge University Press.
Joyce, Heather Ann. (2011). Tendencia Thatcherite or Englishness Remade. PhD Dissertation. Queen’s University. Canada.
Leggett, Bianca. (2009). Alternatives to Metanarrative in the Work of Julian Barnes. AMERICAN, BRITISH AND CANADIAN STUDIES, special issue of Worlds within Words: Twenty-first Century Visions on the Work of Julian Barnes, edited by Vanessa Guignery, 13 , pp. 26-39.
Rancière, Jacques (1999) Dis-agreement: Politics and Philosophy, Translated by Julie Rose, Minneapolis: University of Minnesota Press.
Rancière, Jacques (2006) The Politics of Aesthetics: The Distribution of the Sensible, London: Continuum.
Rancière, Jacques (2010) Dissensus: On Politics and Aesthetics, Translated by Steven Corcoran, New York: Continuum.
Rancière, Jacques (2020) The Edges of Fiction, Translated by Steve Corcoran, Polity.
Ravinder Singh Rana. (2018). A hero-less (hi)story in Julian Barnes’s The Sense of an Ending. The International journal of analytical and experimental modal analysis, 11 (10), pp. 1411-1422.
Sammut, G. (2018). Representing reality: memory and history in the works of Julian Barnes, Master's thesis, University of Malta.
Vermeulen, Timotheus, and Robin van den Akker. (2017). Notes on Metamodernism. Journal of Aesthetics & Culture, 2(1), pp. 56-77, doi: 10. 3402/jac. v2i0. 5677.
Yousef, Tawfiq. (2017). Modernism, Postmodernism, and Metamodernism: A Critique, International Journal of Language and Literature, 5(1), pp. 33–43, doi:10. 15640/ ijll. v5n1a5.