U ovom radu predstavljamo istraživanje koje je posvećeno osmišljavanju mogućnosti za učenje i razvoj kroz socijalnu interakciju. Ova studija predstavlja deo EU projekta pod nazivom SOFT (School and family together for the immigrant children integration), a ima za cilj bavljenje lingvističkom i socijalnom inkluzijom dece kroz aktivnosti u vezi sa učenjem stranog jezika, kojima se povezuju porodice i škole. Kulturne i lingvističke različitosti se smatraju elementima koji promovišu učenje i saradnju među različitim učesnicima u socijalnoj komunikaciji: decom, nastavnicima, roditeljima, istraživačima i školama. Zapravo, mi obraćamo pažnju na obrazovne aktivnosti koje se ostvaruju kroz socijalnu interakciju i u kojima kulturne i lingvističke raznolikosti predstavljaju korisne elemente koji promovišu učenje i saradnju među različitim učesnicima u socijalnoj komunikaciji. U ovom radu ćemo analizirati dva aspekta našeg istraživanja: 1) kako pedagoško istraživanje pod nazivom 'forma naracije' može da stvori neobičnu socijalnu interakciju u učionici i kako u razvojnoj perspektivi nudi pravu mogućnost za poboljšanje kognitivnih i socijalnih veština; 2) kako socijalna interakcija između škole i porodica pomaže nastavnicima, učenicima i roditeljima da razviju svest o svojim ulogama i da pojačaju saradnju sa socijalnom inkluzijom? Kroz prezentaciju obrazovnog okruženja, a kasnije i diskusiju o tome, naša namera je da damo odgovore na sledeća istraživačka pitanja: kako nastavnici sprovode pedagoško istraživanje radi uključivanja dece u aktivnosti na stranom jeziku; kako forma naracije pomaže deci da nauče da govore novi jezik i kako omogućava integraciju nastavnika, učenika i roditelja? Naš fokus je na lingvističkoj integraciji dece kroz socijalnu interakciju koja se zasniva na usvajanju jezika kroz aktivnosti koje povezuju porodice i škole, a u vezi su sa političkim i društvenim kontekstom u kojem je i razvijen naš projekat. Pitanja koja se tiču relevantnosti socijalne inkluzije su veoma aktuelna u Švajcarskoj, jer se Švajcarska neprekidno suočava sa sve većom heterogenošću kultura i jezika koji se govore u školama. Jezik se smatra sredstvom socijalne inkluzije u ovoj složenoj situaciji u okviru osnovnih konteksta obrazovanja (kao što su škole i porodice) i kao mogući način koji vodi zasnivanju efektne i inkluzivne socijalne prakse. Smatramo da je relevantno naglasiti da naš interes nije isključivo zasnovan na nivou jezičke integracije dece čiji je to maternji jezik i dece imigranata kroz učenje novog jezika (uključujući jezik zemlje domaćina). Naprotiv, pretpostavljamo da i škola i kuća predstavljaju relevante elemente za učenje i maternjeg i stranog jezika za decu migrante. Projekat SOFT je započeo interdisciplinarni istraživački tim, a polazna tačka je bila zajedničko interesovanje za učenje i poučavanje jezika u multikulturalnom kontekstu. Projekat je pokrenuo mnoga pitanja, a centralna pitanja i glavni predmet su oni koji se tiču odnosa između škole i porodice. Ovaj aspekt je naročito relevantan u smislu socijalne interakcije koja održava procesučenja i poučavanja, jer uključuje sve izvršioce koji učestvuju u kontekstu osnovnog obrazovanja, kao što su porodice i škole. Cilj ovog rada nije diskutovanje o shvatanjima bilingvizma i multilingvizma, već predstavljanje pedagoške forme naracije koja je započeta i koja koristi model učenja/poučavanja jezika sa decom. Da bismo koristili formu naracije (i njene principe) u učionici, razvili smo projekat koji se sastoji od seta pedagoških materijala koji se kombinuju sa različitim materijalima, a u to su uključeni i deca i odarasli. U ovu studiju je bilo uključeno petnaest nastavnika i sto šezdeset devetoro dece (uzrasta od tri do sedam godina), iz dva razreda osnovne škole i dve grupe iz obdaništa u Švajcarskoj, a aktivnosti su se ticale učenja/poučavanja engleskog i nemačkog jezika. Tri glavna koraka su bila posvećena implementaciji projekata: prvi je posvećen posebnoj obuci nastavnika; drugi korak razvijanju obrazovnih aktivnosti u učionici, a treći zajedničkim aktivnostima porodice i škole. Sakupili smo kvalitativne podatke, uglavnom preko intervjua (audio-snimci u fazama 1 i 2) i posmatranje (etnografski zapisi i video-snimci u koracima 2 i 3). Rezultati ovog istraživanja pokazuju da projekat koji smo implementirali može da stvori uslove koji pomažu i imitiraju prirodnu sredinu (neformalnu, diskurzivnu) za usvajanje jezika. Posmatranja u učionici su pokazala da učenici učestvuju u formi naracije, ne samo ponavljajući različite dijaloge i monologe nekih priča već i aktivno učestvujući. Dobre strane implementacije pedagoškog projekta u švajcarskom kontekstu obuhvataju i uključivanje roditelja. Životno okruženje dece kao što su škola, porodica i vršnjačka grupa nisu nezavisne jedna od druge, već imaju uticaja jedna na drugu. Kvalitet ovih uticaja i odnosi između različitih okruženja imaju uticaja na kvalitet učenja dece i na razvoj. Roditeljsko uključivanje u školski život dece je deo obrazovnog procesa, koji se zasniva na partnerstvu između škole i porodice. Konačno, mogućnosti koje čine snažnijim vezu između porodica i škola su stvorile prostor za dijalog, omogućavajući jedinstvo i potencijalno poboljšanje samopouzdanja porodica, njihovog identiteta i jedinstva, koje se ovde smatraju pozitivnim faktorom i porodica i učesnika u školovanju. Zapravo, neke porodice koje potiču iz manjinskih populacija često savetuju decu da ne govore maternjim jezikom, misleći da to može imati negativni uticaj na usvajanje jezika zemlje u kojoj žive. Ovo se odnosi i na porodice kojima je ponuđena mogućnost suzdržavanja od maternjeg jezika na kojem bi razgovarali sa drugim roditeljima, decom i nastavnicima.